11 juli-toespraak van burgemeester Sophie De Wit

Vlaamse vrienden en vriendinnen,

Het doet me enorm veel plezier om hier met jullie écht samen te zijn op onze Vlaamse feestdag. Om jullie eindelijk terug – fysiek - te zien, ook al is nog niet met alle toeters en bellen zoals we dit vóór coronatijden vierden.

We hebben elkaar lang moeten missen, maar we klimmen stilaan toch uit het coronadal. We kunnen stap voor stap opnieuw genieten en samenkomen, zoals vandaag, weliswaar nog steeds met de nodige voorzichtigheid, maar het voelt toch een beetje als de vrijheid waar we zo lang naar uitgekeken hebben.

Dat we desondanks mogen hopen op een mooiere zomer dan de vorige, hebben we te danken aan de eigen inspanningen van ieder van u om de maatregelen na te leven. Maatregelen die, ondanks kritiek en veel vraagtekens, toch hebben gewerkt. Dat zien we vandaag naar aanleiding van wat er met de Deltavariant op sommige vakantiebestemmingen gebeurt waar de maatregelen reeds losser waren.

Maar dat hebben we uiteraard ook te danken aan de wetenschap en de enorme vaccinatiebereidheid én -snelheid. Zodra de vaccins er waren, en we hebben er ook hier even op moeten wachten, werden die efficiënt gezet. Zeker hier in Vlaanderen.

Dat zou trouwens niet mogelijk geweest zijn zonder de enorme inzet in het vaccinatiecentrum van ons covid-team, de ELZ, het vaccinatieteam, het medisch en logistiek personeel, en vooral de niet-aflatende enthousiaste inzet van bijzonder veel vrijwilligers, die nu al meerdere maanden deze geoliede organisatie mee draaiende houden. Ik ben hen allen bijzonder dankbaar.

Onze vaccinatiegraad bedraagt vandaag al 87,3% en sedert deze week is iedereen die ouder is dan 16 jaar uitgenodigd voor zijn of haar prik.

En het werkt ook. Ook al vergeten we soms dat het vaccin een besmetting niet uitsluit en we dus voorzichtig moeten blijven, maar het beschermt ons tegen ernstige ziekte en ziekenhuisopname.

En dat moet ons, ondanks de jammer genoeg terug stijgende cijfers, toch nog hoopvol stemmen. We klimmen hier terug uit.

Beste vrienden,

Ik ben een fiere Vlaming, dat weet u. En u verwacht van mij vandaag vermoedelijk een stevige Vlaamsgezinde speech.

Maar meer dan ooit wil ik vandaag het lokale niveau even in de schijnwerpers plaatsen. Want ook dit is Vlaanderen, en het lokale niveau is belangrijk gebleken het afgelopen jaar.

Het coronavirus heeft immers veel pijnpunten blootgelegd en zaken op scherp gesteld. Alle Vlamingen hebben echter steeds kunnen rekenen op het lokale bestuursniveau.

Onze Vlaamse steden en gemeenten stonden er immers het voorbije anderhalf jaar. En die lokale overheden, dicht bij de mensen, hebben dat goed gedaan.

Ook in Aartselaar.  

In moeilijke omstandigheden en met de inzet van heel wat helpende handen uit onze lokale gemeenschap hebben we er als gemeente en gemeenschap steeds proberen te zijn.

Voor onze rusthuisbewoners die vorig jaar hard getroffen zijn. Voor onze lokale handelaars en horeca, die onzekere tijden achter de rug hebben. Voor onze verenigingen, die hun werking zagen stilvallen. Voor onze inwoners.

We voorzagen mondmaskers voor onze zorgverleners en voor de inwoners toen de federale overheid hier verstek gaf. We belden onze senioren op, deden boodschappen, brachten maaltijden rond.

Zelfs de bib kwam aan huis. Onze diensten zochten en vonden een alternatief cultureel aanbod, speelden zelfs dj op de markt.

Onze scholen en kinderopvang bleven in de vuurlinie steeds op post.

We hebben mee een triage- en testcentrum uitgebouwd. We hebben de contacttracing en opvolging van wie ziek was, zelf lokaal mee in handen genomen en ook wie ziek was, hulp aangeboden.

Er werd voor financiële en logistieke steun gezorgd. Denk bijvoorbeeld aan de financiële ondersteuning van de verenigingen (met Vlaamse hulp), de coronabon voor onze middenstand, de uitgebreide terrassen van zodra die weer open mochten.

We hebben alle verenigingen die toch iets wilden organiseren daarin zoveel mogelijk bijgestaan en begeleid om dit zo coronaproof te laten verlopen.

Daarbij zijn we soms misschien streng geweest, maar ook vaak pragmatisch om die onverkwikkelijke en soms onleesbare ministeriële besluiten op een zinvolle manier toe te passen.

Steeds met één enkel doel voor ogen: de bescherming en gezondheid van onze inwoners.

Maar werkelijk niets van dat alles konden we zonder de inspanningen van onze eigen diensten, van de vele vrijwilligers, en vooral van u allen: onze eigen inwoners die, het moet gezegd, hun beste beentje steeds hebben voorgezet om samen uit deze crisis te komen, die de maatregelen volgden en die geholpen hebben waar kon.

Onze lokale gemeenschap, ons aangenaam Aartselaar heeft zich van zijn warmste kant laten zien.

Ook dat is Vlaanderen. Een bijzonder essentieel stuk van Vlaanderen zelfs.

Want we groeien allemaal vanuit de buik van die lokale gemeenschap. In onze scholen, onze verenigingen, in de dorpsstraat, overal waar mensen samenkomen, verbonden door onze waarden, identiteit en taal.

Die identiteit is overigens meer dan een vlag die we één keer per jaar uithangen. Die identiteit is wat ons verbindt.

En dit niet zozeer omdat we op dezelfde morzel grond zijn geboren. Maar omdat we dezelfde waarden delen: gelijkheid, respect en verantwoordelijkheid.

Want het gaat niet om de keuzes die voor jou werden gemaakt, maar om de keuzes die je zelf maakt. Onze Vlaamse gemeenschap mag nooit bepaald worden door de afkomst van haar leden, maar door hun dromen, talenten, inzet en respect voor elkaar.

Dát is onze rode draad en daar mogen we nooit op toegeven. Want ze is de enige basis voor een veilige en geborgen gemeenschap en voor een welvarende en warme gemeente, nu en in de toekomst.

En vanaf nu kijken we ook vooruit.

Na deze viering hebben we fantastische muziek om naar te luisteren, waar u waarschijnlijk stilaan ongeduldig naar uitkijkt, een coronaproof hapje en drankje, en nadien de kunstenaarsmarkt in dit prachtige kader.

Wat er mij toebrengt om meteen de eigenaar van kasteel Cleydael en Golf Cleydael te bedanken dat we hiervoor gebruik mogen maken van hun prachtige infrastructuur.  Daarnaast wil ik ook heel uitdrukkelijk onze diensten te bedanken voor hun inspanningen om deze dag mogelijk te maken.

Maar daar houdt het niet op.

Voorzichtig bouwen we ons “samenzijn en samenkomen” immers terug op.

Nog niet met alle toeters en bellen zoals u van ons gewoon bent, maar daarom niet minder aangenaam. We zijn vooral blij dat we u terug iets kunnen aanbieden waarop we elkaar terug kunnen ontmoeten.

Zo kon ons alternatief CC “den tarmac” u al verwelkomen op de eerste voorstellingen, maar komt er ook een drive-in cinema, de formule van Cleydael Classsic gaat door en ook onze jaarmarkt hernemen we eind deze zomer.

Stap voor stap dus, maar reikhalzend uitkijkend naar het samen komen, het samen feesten en samen genieten, zoals we dat in Aartselaar ook zo graag doen. En zo goed kunnen.

Vlaanderen en Aartselaar hebben zoveel moois te bieden. Laten we dat op deze dag in het bijzonder waarderen.

Vergeet vandaag het beest niet uit te hangen. Maak er een onvergetelijke Vlaamse feestdag én zo zorgeloos mogelijke, gezonde en vrolijke vakantie van!