Mieke Vogels begrijpt Aartselaars woonbeleid niet

Opmerkelijk debat gisteren in het Vlaams Parlement. De parlementsleden hielden een actualiteitsdebat over het huisvestingsbeleid van de Vlaamse regering. Dat dit huisvestingsbeleid ook grote gevolgen heeft voor een gemeente als Aartselaar is vrij duidelijk. Vlaanderen legt een sociaal bindend objectief op van 154 sociale woningen tegen 2020. Dat dit een gigantische operatie wordt voor een middelgrote gemeente als Aartselaar is duidelijk. We startten de legislatuur met amper 3 woningen die hier voor in aanmerking komen. Een moeilijke erfenis van het vorige bestuur.

Groot was de verbazing dat de gemeente Aartselaar letterlijk bij naam werd genoemd in een Vlaams debat. Door Mieke Vogels dan nog wel, de Groen-politica die sinds jaar en dag het huisvestingsbeleid opvolgt. Niet om de Aartselaarse inspanningen van het nieuwe gemeentebestuur te prijzen. Wel integendeel. Aartselaar werd als voorbeeld aangehaald van het falend Vlaamse beleid. Alzo sprak Vogels, zich richtend tot minister van wonen Freya Van den Bossche:

“De afgelopen vijf jaar bent u helemaal opgegaan in de uitvoering van het grond- en pandenbeleid. Alle middelen zijn gegaan naar de gemeenten die nog geen 9 procent sociale woningen hadden. Dat leidt tot de meest bizarre situaties. Morgen zullen in een gemeente als Aartselaar, waar 80 procent van de mensen eigenaar is, de huurders, die 20 procent van het totaal uitmaken, over 9 procent van de woningen kunnen beschikken. In een stad als Antwerpen, waar de kansarmoede groot is, meer dan 50 procent van de mensen huren en het grootste aantal uithuiszettingen gebeurt, komt er geen enkele sociale woning bij. Minister, waar bent u mee bezig?”

Geen feeling met Antwerpse en Aartselaarse realiteit

Jammer genoeg toont een ervaren politica als Vogels hier mee aan dat ze noch de realiteit in Antwerpen, noch die in een randgemeente als Aartselaar bevat. Dat voor een stad als Antwerpen, dat al ruim boven de Vlaamse norm van 9% sociale woningen zit, het bijbouwen van nog veel extra sociale woningen alles behalve goed is voor de sociale mix en het sociale weefsel van de stad, spreekt voor zich. Nu al kent Antwerpen een (blanke) stadsvlucht en ligt het gemiddeld inkomen veel lager dan het Vlaamse gemiddelde. In een nog niet zo ver verleden was dat net omgekeerd. In plaats van de kentering in te luiden, pleit Vogels juist voor een Vlaams beleid dat de stad nog meer tot een sociale trekpleister dreigt te laten verworden.

Maar ook de situatie voor een randgemeente als Aartselaar is Vogels duidelijk vreemd. Met haar argument van 80% eigenaars en 20% huurders legt ze juist de vinger op de wonde. Voor Aartselaarse jeugd is het quasi onmogelijk om nog in de eigen gemeente een stekje te vinden. De woningprijzen swingen de pan uit en de huurprijzen volgen dezelfde trend. Voor een jong koppel is het onmogelijk om nog in een randgemeente te gaan wonen zonder hulp van ouders of grootouders. Doordat Vlaanderen ook hier voor een sociale mix aan woningen zorgt, creëert Vlaanderen net een uitgelezen kans om jongeren in de gemeente aan bod te laten komen. Het Vlaams grond- en pandendecreet geeft juist aan een gemeente als Aartselaar de tools om die woningen ook voor te bestemmen aan jongeren met een lokale achtergrond. Die toekomstige 9% aan sociale woningen dient zeker niet alleen voor die 20% huurders die er momenteel zijn. Het zijn net zij die dat niet nodig hebben doordat ze de hoge huurprijs reeds kunnen betalen. Het staat net toe dat de kinderen en kleinkinderen van al die eigenaars en huurders ook later hier een onderkomen kunnen vinden. Met dank aan de hulp en middelen van de Vlaamse regering. En last but not least: het zorgt er voor dat de vergrijzingscijfers van de gemeente Aartselaar net iets minder erg worden.

Inspanning van randgemeenten wordt niet gewaardeerd

Gelukkig werd in het Vlaams debat de verdediging op zich genomen door Dirk De Kort, gewezen burgemeester van Brasschaat en voorzitter van De Ideale Woning, een sociale huisvestingsmaatschappij die ook actief is in onze gemeente. Deze CD&V’er wees Vogels op nog een andere inconsistente houding:

“Mevrouw Vogels, vroeger was u kwaad op de randgemeenten van de stad Antwerpen. U was kwaad omdat er onvoldoende inspanningen gebeurden. Nu is er een goede dynamiek op gang gekomen, ook in Aartselaar. Vroeger kon daar inzake sociale huisvesting niets gebeuren, maar nu neemt men daar wél zijn verantwoordelijkheid op en worden er sociale woningen gebouwd. Maar dat is blijkbaar ook niet goed. Ik vraag mij af wat uw partij daarover denkt. Is het niet goed dat er sociale woningen worden gebouwd, zodat mensen de kans krijgen om betaalbaar te wonen?”

Hiermee dient De Kort Vogels stevig van repliek. Waar de randgemeenten vroeger geen enkele inspanning deden en Vogels commentaar gaf dat enkel de stad alle moeite deed, doen de randgemeenten dat nu ook. Blijkbaar is dat ook niet voldoende. Dat het woonbeleid in onze gemeente mee wordt uitgetekend door een partijgenoot van Vogels, zal haar ontgaan zijn. Met de stellingen van Vogels geeft ze de facto kritiek op het ambitieuze woonbeleidsplan dat de gemeente Aartselaar heeft uitgetekend. Een ambitieus plan dat ook de Vlaamse regering wist te waarderen, want onze gemeente werd ternauwernood niet aan een curatele onderworpen. Blijkbaar vindt Vogels betaalbare woningen in een randgemeente niet nodig…

N-VA zet in op betaalbare woningen

Voor de N-VA is het woonbeleid duidelijk. Op Vlaams niveau worden de lasten gespreid. Ook randgemeenten doen hun duit in het zakje en zorgen voor betaalbare woningen voor jongeren en senioren. Het grond- en pandendecreet staat toe dat die woningen worden voorbehouden voor mensen met een band met de gemeente. In Aartselaar tekenen we alvast in op die visie. Dat doen we samen met coalitiepartner Groen, ook al is die partij nationaal duidelijk nog aan het zwalpen met haar standpunt omtrent woonbeleid en huisvesting.

Herbekijk het debat in het Vlaams Parlement via http://www.youtube.com/watch?v=JFDl6uNZ6lQ

Bart Lambrecht

Schepen in Aartselaar